ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
به غمزه ای نظرت صد مه و ستاره کشید
نظاره ی تو ابوحمزه و زراره کشید
غریب هستی و چون مادرت نشد آقا
سر مزار شما گنبد و مناره کشید
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
به غمزه ای نظرت صد مه و ستاره کشید
نظاره ی تو ابوحمزه و زراره کشید
غریب هستی و چون مادرت نشد آقا
سر مزار شما گنبد و مناره کشید
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
بر هم نزن نماز مرا ، بی هوا نزن
حالا که می زنی ، جلوی آشنا نزن
سجاده و عبای مرا می کِشی ، بکش
اما لگد به تربت کرب و بلا نزن
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
از سوز زهر آب شد از پای تا سرم
با اشک هم قدم شده ساعات آخرم
پایم به سوی قبله ، لبم غرق خون شده
دیگر رمق نمانده به اعضای پیکرم
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
در محضرت اصول صداقت به هم نخورد
جمله که هیچ واو روایت به هم نخورد
ای در خدا فنا شده ، بر دیدن شما
هفتاد سال پلک عبادت به هم نخورد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
ما بی وجود لطف تو مذهب نداشتیم
در دین و علم این همه منصب نداشتیم
نورت اگر نبود به جز شب نداشتیم
ذکر حسین جان به روی لب نداشتیم
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
دارم هوای تربت شیخ الائمه
چشمم به دست رحمت شیخ الائمه
منت خدایی را که ما را خلق کرده
از خاک پای حضرت شیخ الائمه
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
زخمی که هست بر جگر من جدید نیست
سوزانده جانم و به اجل هم امید نیست
آتش کشیده اند در خانه ی مرا
این کارها ز دشمن حیدر بعید نیست
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
مباد آن که عبای تو یک کنار بیفتد
میان راه ، تن تو بی اختیار بیفتد
تورا خمیده خمیده میان کوچه کشیدند
که آبروی نجیبت از اعتبار بیفتد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
آتشی باز فراهم شده و بر در خورد
دست زهرا وسط عرش به روی سر خورد
بی عبا بود که در کوچه کشیدند او را
پسر حضرت حیدر به غرورش بر خورد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
پیرمردی بین آتش از نوا افتاده است
رهبری تنها میان کوچه ها افتاده است
با رخی نیلی به یاد مادرش فریاد زد
ماجرای کوچه بهرم خوب جا افتاده است
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
مردی غروب کرد وقتی افق شکست
خورشید دیگری جای پدر نشست
او یک امام بود هر چند بی قیام
او یک رسول بود جبریل شاهد است
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
بگذارید از این خانه عبا بردارد
لااقل رحم نمایید عصا بردارد
بگذارید در این حلقه ی دود و آتش
طفل ترسیده از این معرکه را بردارد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
غروب سرخ نگاهش به رنگ ماتم بود
غریب شهرِ خودش نه ، غریب عالم بود
چقدر روضه ی کرب و بلا به پا می داشت !
به روی سر در خانه همیشه پرچم بود !
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
کشید بند طناب و شما زمین خوردی
شبیه مادرتان بی هوا زمین خوردی
تمام آینه ها ناگهان ترک خوردند
مگر چه قدر شما با صدا زمین خوردی؟
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
تیره ای از تبار تاریکی
آبروی مدینه را بردند
پا برهنه بدون عمامه
دست بسته...تو را کجا بردند!؟
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
گوشه ای از حرای حجره ی خویش
نیمه شب ها ، خدا خدا می کرد
طبق رسمی که ارث مادر بود
مردم شهر را دعا می کرد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
آسمان است و زمین دور سرش می گردد
آفتاب است و قمر خاک درش می گردد
این قد و قامت افتاده درخت طوبی است
این محاسن به خدا آبروی دین خداست
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
نفس نفس زدنم را حسین می بیند
جراحت بدنم را حسین می بیند
نحیف هستم و آتش به جانم افتاده
و شعله های تنم را حسین می بیند
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
شب جمعه به لب نوا دارد
نفسش بوی کربلا دارد
به روی سر در حسینیه اش
پرچم صاحب اللوا دارد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
عاشقم از تبار سلمانم
زیر دین محبتت باشم
آمدم تا تمامی عمرم
دست بر سینه خدمتت باشم