داغی که ز عشق تو مقدّر شده باشد
تأثیر کند گرچه که محشر شده باشد
در خون ضعیفان مدوان تیغ که دارند
آهی که به شمشیر برابر شده باشد
داغی که ز عشق تو مقدّر شده باشد
تأثیر کند گرچه که محشر شده باشد
در خون ضعیفان مدوان تیغ که دارند
آهی که به شمشیر برابر شده باشد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
ما داغ زخم بر دل مرهم گذاشتیم
یعنی محل به مرهم خود کم گذاشتیم
آن را که راه جنت روی تو را گرفت
نام شریف حضرت آدم گذاشتیم
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
به عشق روی تو این روزها جوان شده ام
همان که خواست دل خوب تو همان شده ام
از این به بعد خودم اشک روضه ات هستم
ز بس که نام تو را از برم ، روان شده ام
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
در ره وصلت به پای صد نفر پیچیده ام
عاشقم ، تا آسمان بر هر شجر پیچیده ام
بر سرم عشق آمد و آشفته شد دستار من
عاقلی بنگر که بر سر دردسر پیچیده ام
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
عشاق اگر مکاشفه ی مو به مو کنند
اول قدم ز آینه باید وضو کنند
در شوره زار نیز گهی می دمد گُلی
شاید تورا به دیده ی من جستجو کنند
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
از بس که مد رنگ در آهم کشیده است
از دوده ام به خلق شکایت دویده است
خون موج می زند به دل داغ دیده ام
اشکم به آفتاب قیامت چکیده است
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
مردی غروب کرد وقتی افق شکست
خورشید دیگری جای پدر نشست
او یک امام بود هر چند بی قیام
او یک رسول بود جبریل شاهد است
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
به کجا برم سر خام خود که به شعله ای بخرد مرا
به کجا کشم لب خام خود که به عالمی ببرد مرا
به خدا که او نرود ز دل به فسون مردم منفعل
نرود برون همه ز آب و گل ، چه کُشد مرا چه کِشد مرا
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
بیمار می شوم که پرستاری ام کنی
خود را زمین زدم که هواداری ام کنی
گوشم پر از نصیحت و حرف است ای رفیق
من آمدم که رفع گرفتاری ام کنی
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
یا دم هوی کسی یا دم تیغ دو سری
بر دل خسته دلان می کند آخر اثری
سال ها حلقه زدم بر در میخانه ی تو
که مگر بوسه زنم دست تو را پشت دری
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
بازآ که مرا بی تو نه روز است و نه سال است
ای ماه ، مرا هفته ی بی دوست وبال است
یک مرحله از سیر جنون نیز خموشی است
بگذار بگویند که مجنون تو لال است
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
شد ز نام دگران گرچه مُکَدَر گوشم
خورد از نام علی قند مُکَرر گوشم
هر کسی نام تو را بُرد شنیدم به دو گوش
می برد فیض زبان را دو برابر گوشم
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
ناله ها پرده ی راز جگرش را بردند
گریه ها باز وقار بصرش را بردند
مرد تبعید نباید که بلرزد بدنش
به گمانم که ستون سفرش را بردند
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
رنگ صد لاله ز نسرین عذارش ریخته
صد نیستان ناله از آه نَزارش ریخته
فاطمه گر نیست بر بالین او پس از چه روی
این همه یاس پریشان در کنارش ریخته ؟
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
دلبر آن است که خون ریزد و تاوان ندهد
یا اگر هم بدهد خون عزیزان ندهد
ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
بکش امروز که جز تیغ تو فرمان ندهد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
خواهان تو هر قدر هنر داشته باشد
اول قدم آن است جگر داشته باشد
جز گریه ی طفلانه ز من هیچ نیاید
دیوانه محال است خطر داشته باشد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
عاشق شدم دوباره سرم را بیاورید
بار گران در به درم را بیاورید
اصلاً سیاه شد که ز داغش شود سفید
ای قوم روضه خوان ، جگرم را بیاورید
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
ای تشنه که افتاده ای از مرکب عالی
افتادی و شد خاک ز شانت متعالی
ای کوه، عقیق است روان از جلواتت
یا خون شریفت زده بیرون ز زلالی
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
دل این شهر برای نفسم تنگ شده
جان من کوفه میا کوفه دلش سنگ شده
خوب گشتم همه جا را خبری نیست میا
همه شادند دوباره خبر جنگ شده
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
سبزه شد روی تو تا لاله ی بُستان نرود
چشم من خون شد و از روی تو آسان نرود
زعفران پس ز کجا جانب بغداد آید
شکوه ی سرخَت اگر سوی خراسان نرود
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
کو یک نفر که یاد دل خستگان کند؟
من زیر بار معصیتم ضعف کرده ام
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
عید است و من شراب زاده
عازم به خُمم به عزم باده
می زاده اگر شراب نوشد
در دیدن خویشِ خویش کوشد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
السلام ای فکر فرداهای من
پیشواز روز عاشورای من
السلام ای غمزه ی کاری شده
عشوه ی از قبل معماری شده
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
دوش قرص مه روی تو به یادم آمد
طلعت روی نکوی تو به یادم آمد
می گذشت از در مسجد نفس آلوده سگی
گذر خویش به کوی تو به یادم آمد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
السلام ای خزینة الاسرار
السلام ای مدینة الابرار
السلام ای عوالمُ الآیات
السلام ای جوامع الاخیار
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
شدم به صحبت شب های ارغوانی خوش
چنان که چای شد از رنگ زعفرانی خوش
بلای جان منی و خریدمت یک جا
رقیب تا شود از این بلای جانی خوش
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
دوش قرص مه روی تو به یادم آمد
طلعت روی نکوی تو به یادم آمد
می گذشت از در مسجد نفس آلوده خسی
گذر خویش به کوی تو به یادم آمد
ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
خورشید دلم از افق نیزه بر آمد
خورشید مگو، روی نی از من جگر آمد
رو راست بگو، دوش تو مهمان که بودی؟
تا صبح دلم شور زد و اشک تر آمد