علی که آینه ‌ی روشن خدای تو بود | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

علی که آینه ‌ی روشن خدای تو بود 

همیشه آینه ‌اش روی حق نمای تو بود 

حدیث قدسی «لولاک» معتبر سندی است 

که هر چه کرد خدا خلق ، از برای تو بود 

چه می‌ شد ؟ گر مرا با غربت خود آشنا می ‌کرد | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

چه می‌ شد ؟ گر مرا با غربت خود آشنا می ‌کرد

چه می‌شد سفره ‌اش گر ، گل برای غنچه وا می ‌کرد

چرا می ‌کرد دور از چار طفلش بستر خود را

گل از چه خویش را از غنچه ‌های خود جدا می ‌کرد

بُرد در شب تا نبیند بی‌ نقاب | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بُرد در شب تا نبیند بی‌ نقاب

ماه نورانی تر از خود ، آفتاب

بُرد در شب پیکری همرنگ شب

بعد از آن شب ، نام شب شد ننگ شب

نیمه شب تابوت را برداشتند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نیمه شب تابوت را برداشتند

بار غم بر شانه‌ ها بگذاشتند

هفت تن ، دنبال یک پیکر ، روان

وز پی‌ آن هفت تن ، هفت آسمان

چه غم گر هر کسی از من به جز غم رو بگرداند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

چه غم گر هر کسی از من به جز غم رو بگرداند

مبادا از سرم رو کاسه ‌ی زانو بگرداند

رهین منّت دردم که بنشسته به پهلویم

به بستر ، او مرا زین سوی ، بر آن سو بگرداند

ای شمع سینه سوخته ‌ی انجمن علی | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ای شمع سینه سوخته ‌ی انجمن علی

تقدیر توست سوختن و ساختن ، علی

ای رهبری که منزوی ‌ات کرده جهل خلق

ای آشنای درد ، غریب وطن علی‌

یک گل نصیبم از دو لب غنچه فام کن | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

یک گل نصیبم از دو لب غنچه فام کن 

یا پاسخ سلام بگو یا سلام کن 

ای آفتاب خانه ی حیدر مکن غروب 

این سایه را تو بر سر من مستدام کن 

گل ، بر من و جوانی من گریه می‌ کند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

گل ، بر من و جوانی من گریه می‌ کند

بلبل به خسته جانی من گریه می‌ کند

از بس که هست غم به دلم ، جای آه نیست

مهمان به میزبانی من گریه می‌ کند

تا علی ماهش به سوی قبر بُرد | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

تا علی ماهش به سوی قبر بُرد

ماه ، رخ از شرم ، پشت ابر بُرد 

آرزوها را علی در خاک کرد

خاک هم گویی گریبان چاک کرد 

نورها ، از پرتو روبند توست | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نورها ، از پرتو روبند توست 

آفتاب خانه ام ، لبخند توست

دید شرح حال او ناگفتنی ست

ای زبانم لال ، زهرا رفتنی ست

بی تو کبوتر دلم به سینه پر نمی زند | ایام فاطمیه | ژولیده نیشابوری

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بی تو کبوتر دلم به سینه پر نمی زند

کسی به خانه ی علی حلقه به در نمی زند

فاطمه جان حسین تو بی تو غذا نمی خورد

حسن ز دوری رخت خنده دگر نمی زند

چنان ز نای دل فاطمه فغان برخاست | ایام فاططمیه | ژولیده نیشابوری

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

چنان ز نای دل فاطمه فغان برخاست

که جای جای مدینه به الامان برخاست

شکست شهپر جبریل از شکستن پهلو

که دود آه ملائک در آسمان برخاست

به گنج سینه ی من درد بی دوا دادند | ایام فاطمیه | ژولیده نیشابوری

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

به گنج سینه ی من درد بی دوا دادند 

به اهل بیت رسول خدا بلا دادند 

مدینه مزد رسالت به نقد پردازد 

اگر چه اجرت ما را سوا سوا دادند 

تو شعر ناب کتاب زمانه ای مادر | ایام فاطمیه | ژولیده نیشابوری

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

تو شعر ناب کتاب زمانه ای مادر

 تو بهترین سخن جاودانه ای مادر

 یگانگی ست از خدا و می گویم

 پس از خدای یگانه ، یگانه ای مادر

آخر سال است و بی جیره مواجب مانده ایم | مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف | سید پوریا هاشمی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

آخر سال است و بی جیره مواجب مانده ایم

باز هم در کار خود از هر جوانب مانده ایم

هر چقدری که صلاح ماست آن را لطف کن

دست خالی در پی لطفی مناسب مانده ایم

بوسه گاه قدسیان را خصم کافر سوخته | ایام فاطمیه | استاد حاج علی آهی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

  بوسه گاه قدسیان را خصم کافر سوخته

بیت ناموس الهی  ز آتش در سوخته

آتشی افروخته از بغض و کین ، نمرودیان

کز شرارش قلب پر داغ پیغمبر سوخته

از غم فرقت زهرا دل حیدر سوزد | ایام فاطمیه | استاد حاج علی آهی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

از غم فرقت زهرا دل حیدر سوزد

یا که در نه فلک از خیل ملک ، پر سوزد

اهرمن آتش کین زد به در خانه ی وحی

که هنوز عالمی از آتش آن در ، سوزد

همه ش براى خودت آبرو به ما ندهید | مناجات با اهل بیت علیهم السلام | علی اکبر لطیفیان

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

همه ش براى خودت ، آبرو به ما ندهید

غذا زیادتر از جنبه ی گدا ندهید

به درد عشق رسیدن دو سوم قرب است

هزار درد که دادید ، پس دوا ندهید

یاد آن روزی که ما هم سایه بر سر داشتیم | ایام فاطمیه | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

یاد آن روزی که ما هم سایه بر سر داشتیم

هم چو طفلان دگر ، در خانه مادر داشتیم

جدِ ما ، پیغمبر از ما چهره پنهان کرد و باز

یادگاری هم چو زهرا از پیمبر داشتیم

رفتی و غمت سوخت دل پر محنم را | ایام فاطمیه | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

رفتی و غمت سوخت دل پر محنم را

مرگ تو خزان کرد بهار چمنم را

ای شمع فروزان دل و انجمن من

خاموشی تو کرد خموش انجمنم را

جز غم کسی به خانه ی من سر نمی زند | ایام فاطمیه | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

جز غم کسی به خانه ی من سر نمی زند

این جا که مرغ شوق دگر پر نمی زند

در شهر خود غریبم و با درد آشنا

در خانه ی غریب کسی سر نمی زند

دخت رسول و این همه خونین جگر چرا | ایام فاطمیه | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

 دخت رسول و این همه خونین جگر چرا ؟! 

فلک نجات و غرقه به موج خطر چرا ؟! 

نه سال خانه داری و صد سال رنج و غم 

یک مادر جوان و خمیده کمر چرا ؟!

بعد از پدر مصیبت بسیار دیده ‏ام | ایام فاطمیه | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بعد از پدر ، مصیبت بسیار دیده ‏ام 

یا رب ! تو آگهی که چه آزار دیده ‏ام ! 

مردم اگر حدیث غریبی شنیده ‏اند 

من خویش ، این بلای گران بار دیده ‏ام 

بر دیده ام که موج زند قطره هاى اشک | ایام فاطمیه | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بر دیده ام ، که موج زند قطره هاى اشک

اى کاش بوده جلوه ی رویت به جاى اشک !

بعد از غروب ماه رخت ، خانه ام پدر !

ماتم سراى دل شد و خلوت سراى اشک

اى حرم خاص خداوندگار | مدح و مصیبت حضرت زهرا سلام الله علیها | استاد سید رضا مؤید

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

اى حرم خاص خداوندگار

دست خداوند ، ترا پرده دار

اُمِّ اَب و بضعه ى خیر الانام

مادر دو رهبر صلح و قیام

نظر نما که گرفتاری ام زیاد شده | مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف | قاسم نعمتی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نظر نما که گرفتاری ام زیاد شده

ز دست تو طلب یاری ام زیاد شده

چقدر واسطه گشتی خدا مرا بخشید

ببخش توبه ی تکراری ام زیاد شده

بخوان بلال که یاس کبود دل تنگ است | ایام فاطمیه | استاد محمدجواد غفورزاده

ادامه ی شعر در ادامه ی مظلب

بخوان بلال ! که یاس کبود دل تنگ است

اذان بگو ! که اذان تو ، آسمان رنگ است

اذان بگو ! که پس از رحلت رسول خدا

مصاحب دل من ، ناله ی شباهنگ است

زهرا گذاشت و خاطره ‏هایش هنوز هست | ایام فاطمیه | استاد محمدجواد غفورزاده

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

زهرا گذاشت و خاطره ‏هایش هنوز هست

در مسجد مدینه صدایش ، هنوز هست

شهری که بود شاهد غم های فاطمه

پر از صدای گریه ، فضایش هنوز هست

زهرا که بود بار مصیبت به شانه اش | ایام فاطمیه | استاد محمدجواد غفورزاده

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

زهرا که بود بار مصیبت به شانه اش

مهمان قلب ماست غم جاودانه اش

دریاى رحمت است حریمش ، از آن سبب

فُلک نجات تکیه زده بر کرانه اش

در این شب ها ز بس چشم انتظارى مى برد زهرا | ایام فاطمیه | استاد محمدجواد غفورزاده

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

در این شب ها ز بس چشم انتظارى مى برد زهرا

پناه از شدّت غم ها ، به زارى مى برد زهرا !

ز چشم اشکبار خود ، نه تنها از منِ بى دل

که صبر و طاقت از ابر بهارى مى برد زهرا