متن شعر در ادامه ی مطلب
از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد
از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد
ما تحبس الدعا شده ی نان شبهه ایم
آن جا که شبهه است عطایی نمی رسد
پر باز می کنم بپرم ، می خورم زمین
بال و پر شکسته به جایی نمی رسد
باید تنم پیِ سپر دیگری رود
با روزه های ما به نوایی نمی رسد
با دست خالی از چه پل دیگران شوم
دستی که وقف شد به گدایی نمی رسد
ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت
آیا به این فقیر غذایی نمی رسد؟
من سال ها منتظر یک ضمانتم
آخر چرا امام رضایی نمی رسد
از من مخواه بیش از این زندگی کنم
وقتی برات کرب و بلایی نمی رسد
خدا خیرتون بده
یا زهرا علیها السلام