ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها
که درد عشق را هرگز نمی فهمند عاقل ها
نه آدابی ، نه ترتیبی ، که حکم عاشقی حُب است
ندارد عشق جایی بین توضیح المسائل ها
به ذکر "یا علی" آغاز شد این عشق پس غم نیست
اگر آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
همین که دل به لبخند کسی بستند فهمیدند
جرس فریاد میدارد که بربندید محمل ها
به یُمن ذکر "یا زهرا" یشان شد باز معبرها
که سالک بی خبر نبوَد ز راه و رسم منزل ها
به گوش موج ها خواندند غواصان شب حمله :
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها
شب حمله گذشت و بعد بیست و هفت سال امروز
چنین با دستِ بسته ، سر برآوردند از گِل ها
چگونه موج فتنه غرق خاک و خونشان کرده
که بی تاب است بعد از سال ها از داغشان دل ها
و راز دست های بسته آخر فاش شد آری !
نهان کی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها ؟
شهادت آرزوشان بود و از دنیا گذر کردند
" متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها "
