خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

فراق یار که ایّام آن شماره نداشت

به غیر حوصله و صبر ، راه چاره نداشت

به احترام تو پوشیدمش ، ولی هرگز

لباس صبر بر اندام من قواره نداشت

کسی که طالع بخت مرا رصد می کرد

میان وسعت افلاک ، یک ستاره نداشت

به پای عشق تو چون شمع سوختم امّا

هزار حیف که این سوختن ، شراره نداشت

در این مسیر رسیدم به این که می گویند :

که شاهراه رسیدن به تو کناره نداشت 

اگر چه وقت مَثَل هست عکس این ، امّا

پیاده داشت خبر از تو و سواره نداشت

به حیرتم که پس از آمدن چرا برگشت  ؟ 

کسی که فرصت برگشتنِ دوباره نداشت

فدای یار شدن ، عینِ خِیر هست و کسی

در این مقام ، نیازی به استخاره نداشت

مرا به گریه خرابم کن و بساز از نو

به حقّ اشک رُبابی که شیرخواره نداشت

بگیر گوش مرا ، تا دگر خطا نکنم

به گوش زخمی طفلی که گوشواره نداشت