خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ز هرچه نعمت ، اگر مهر دوست شامل ماست 

بهشت ، باطنِ حال و هوای محفل ماست

مقام قُرب خداوند با بیان درست

جوار رحمت یار " نبی خصائل" ماست

تمام آنچه که پُر کرده مُلک عالم را 

تجلًّــیات نگار "علی شمایل" ماست

اگر فضیلت دیوانگی ست روزیِ مان 

به لطف گوشه ی چشم ابوالفضائل ماست

سپاه گریه کُنانِ شهید اشک اَستیم

به شانه ، شال سیاه غمش ، حمایل ماست 

" از آن به دِیر مُغانم عزیز می دارند "

" که آتشی که نمیرد همیشه دردل ماست " 1 

چنان گرفته دل اهل روضه را به دو دست

که فکر دوریِ از او ، خیال باطل ماست

غریـق مـوج بلا خیز بحـر دُنیاییم 

حـریم روضه ی سلطان عشق ، ساحل ماست

به اجر نوکریِ نوکرانتان کافی ست

که در بهشت برین کربلات منزل ماست

حسین اگرچه تمام شفا به تربت توست

بدان که پیرُهن کهنه ی تو قاتل ماست

به زخم های تو از دور بوسه می کاریم

کنون که لشگری از جنس شمر حائل ماست

هزار و سیصد و هفتاد و پنج سال گذشت

سرت هنوز سرِ نیزه در مُقابل ماست

١- حافظ شیرازی