خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

دوباره چشم کبودم اسیر شبنم شد

صدای هق هق و اشکم دوباره توأم شد

بهشت روی زمینم تو بودی و رفتی

از آن به بعد دگر زندگی جهنم شد

همین که معجرم آتش گرفت ، افتادم

و چند رشته حریر بهشتی اَم کم شد

از آن زمان که ز ناقه ، پدر ! زمین خوردم

نفس کشیدن من سخت و نامنظم شد

هر آن قدر که برای تو گریه می کردم

همان قدر به زدن دشمنت مصمم شد

سه روز پیش مرا بی هوا کشیده زد و

از آن به بعد صداها برام مبهم شد

همین که دست کشیدم به روی رگ هایت

عذاب لحظه ی گودال تو مجسم شد

عذاب لحظه ی تلخی که بعد از آن عمه

اگر چه کوه غرور است ، قامتش خم شد

همین که روی لبت پای چوب را دیدم

دلی که سخت شکسته است ، زخمی غم شد

برای داد زدن هم رمق نداشت تنم

دوباره چشم کبودم اسیر شبنم شد