خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

آسمان با بهشت موعودش پیش ما کربلا نخواهد شد

قلبمان راه عشق را بلد است ، از تو هرگز جدا نخواهد شد

کاش دریا شود دلم شاید کم نیارم غمت که می آید

کاش ... اما خودم که می دانم باز این درد جا نخواهد شد

توی قلبم چقدر بی تابی در گلویم چقدر فریاد است

بیخودی گریه می کنم این بغض ، هیچ با گریه وا نخواهد شد 

یک نفر زیر بار غم هایت دارد از فرط عشق می میرد 

آخرش ایستاده خواهد مرد قد این سرو تا نخواهد شد

قصد داریم تا قیامت را توی اشعار جا کنیم اما 

با هزاران سروده از این دست حق مطلب ادا نخواهد شد