ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
خون چرا از دوری خاکت نبارم ؟ کربلا
مانده ام من بی تو از دنیا چه دارم کربلا
گفته اند از آسمان ها ، من ولی از کودکی
در هوای بوی خاکت بی قرارم کربلا
روزها را هی شمردم تا که شد وقت سفر
تا بیایم لحظه ها را می شمارم کربلا
دست خالی آمدن سوی تو خوش اقبالی است
دارم آه و تشنگی در کوله بارم کربلا
خاک ما گِل کرده‌اند از روز اول با فرات
زاده ی عشق تواند ایل و تبارم کربلا
بی قرار از دیدن سقای تشنه پیش آب
اشک ریزان تا قیامت روزه دارم کربلا
من کبوتر نیستم - حالا بماند چیستم -
هر چه هستم ، بسته بر این در مهارم کربلا
با ملائک روضه می‌گیریم بگذارند اگر
ذره‌ای از تربتت را در مزارم کربلا
" عاقبت خاک گِل کوزه گران " هم گر شوم
با نسیم آید به سوی تو غبارم کربلا
آمدم ، رفتم ، چه می شد برنگردم یک سفر
مثل حر روزی بگیری در کنارم کربلا
