ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
کو آن که طی کند شب عرفانی تو را
شاعر شود حقیقت نورانی تو را
این رودها که همسفر بی قراری اند
تحسین نموده اند خروشانی تو را
با صد هزار شاخه گل یاس هم بهار
هم پای نیست عطر گلستانی تو را
وقت عبادت آیه ای از نور می شوی
تا عرش می برند چراغانی تو را
تسبیح کرده اند خدا را فرشتگان
تا دیده اند جلوه ی سبحانی تو را
باید فرشتگان پی درک فصاحتت
از بر کنند متن سخنرانی تو را
اندوه رنج های تو با آن مساحتش
پُر چین نکرد صفحه ی پیشانی تو را
هجده گل از حیات جهان چید دست تو
ای باغ های خرم توحید ، مست تو
این چشمه ها بدون تو آب روان نداشت
این دشت ها بدون تو طبع جوان نداشت
بهتر ز یاس های تو نُه چرخ گل ندید
بهتر ز دودمان تو هفت آسمان نداشت
ای مهربان تر از همه ی شهر با علی
ای آن که چون تو شهر علی مهربان نداشت
نُه سال با تو چشم علی روی غم ندید
نُه سال جز تو قلب علی هم زبان نداشت
نُه سال جز تو مادر گل ها کسی نبود
نُه سال جز تو باغ علی باغبان نداشت
نُه سال سفره های فقیران شهرتان
جز با تنور بخشش این خانه نان نداشت
بانو ! مدینه عطر شما را گرفته بود
اما چرا کسی خبر از قبرتان نداشت
باشد ولی ز خاک بهار تو باقی است
در باغ یاس عطر مزار تو باقی است
عزم شما مبارزه از سر گرفته بود
تصمیم بر جهاد مکرر گرفته بود
لشکر شد اشک های شما در مصاف خصم
وقتی شرار فتنه گری گُر گرفته بود
آن روز تیغ خطبه ی تو آبدیده بود
حال و هوای حمله به خیبر گرفته بود
آن روز واژه های شجاع تو در نبرد
جان از جوان و دل ز دلاور گرفته بود
زینب که خطبه های سراسر حماسه خواند
این درس را ، ز مکتب مادر گرفته بود
ای مادر شلمچه ! امید شهادتم
در پشت روضه های تو سنگر گرفته بود
دلخسته ام ، طراوت کارونم آرزوست
لیلای جان ! جزیره ی مجنونم آرزوست
برداشت دست حق ز رخ شب نقاب را
حس کرد باز پنجره ها آفتاب را
بیدار گشته ایم و دل آشفته دشمنان
دیگر مگر به خواب ببینند خواب را
باید امید داشت به فردای پر غرور
باید فزون نمود در این ره شتاب را
گفتا به حق تجلی نور خمینی است
هر کس که دید رهبر این انقلاب را
فریاد می زنیم در این شور بی کران
" عجّل علی ظهورکَ یا صاحب الزمان "
