خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نرسد اگر به على کسى ، به کجا رود ؟ به کجا رسد ؟

به خدا قسم که اگر کسى ، به على رسد ، به خدا رسد

سوى انبیا ، سوى اولیا ، ز طریق حب و ولا بیا

که به جایى ار برسد کسى ، ز طریق حب و ولا رسد

ز خودى برون ننهاده پا ، نرسیده است به هیچ جا

چو کسى ز راه دگر سزد ، سر او به عرش علا رسد

ز ره طلب به ولى برس ، ز ره ولى به على برس

که به خضر تا نرسد کسى ، نتوان به آب بقا رسد

ز در على به در دگر ، منه پا ، که مى ‏ندهد ثمر

نرسد کسى به على اگر ، به هدر رود ، به هبا رسد

در کس به غیر على مزن ، ره کس به جز ره او متن

که از این در و ره اگر کسى ، برسد به نور هدى رسد

نبود چو غیر على کسى ، ز درش به عرش علا رسى

که به اوج عزت اگر کسى ، برسد به فرّ هما رسد

نه به کعبه رو نه به دیر رو ، نه به فکر رو نه به سیر رو

ز منیّت ار گذرد کسى ، ز ره على به منا رسد

به مروت ار بنهى قدم ، تو به مروه اى ، به خدا قسم !

به ره على ز صفا قدم ، نهد ار کسى ، به صفا رسد

به على اگر تو یکى شوى ، ز دَنَس رهى و زکى شوى

به جز این اگر ملکى شود ، ملکیتت به خطا رسد

تو شنیده‏ اى به بقا اگر ز طریق فقر و فنا رسى

ز على رسد چو کسى اگر به طریق فقر و فنا رسد

چو کسى مزکىّ و متقى ، شود از طریق على شود

ز طریق بندگى على ، کسى ار رسد ، به تقى رسد

نه همى ز " ناد علىِ " او، شود آبگینه " سینجلى "

ملکوت هم پى صیقلى ز غبار او به جلا رسد

نرسد اگر که ز لافتى ، به ثبوت نفى تو زاهدا

نه ز " لم " رسد ، نه ز " لو " رسد ، نه ز " ما " رسد ، نه ز " لا " رسد

به مریض دل نرسد شفا ، ز دواى بوعلى از خدا

مگر از محبت مرتضى ، مرض دلى به شفا رسد

من " کبریایى " خسته را ، بده ساقیا ز مى‏ ولا

ز شراب حب على مگر همه درد من به دوا رسد