خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

هزار شکر که گشتم مقیم کوی حسین

‏نماند در دل پر حسرت، آرزوی حسین

خدا گواست نخواهم بهشت و حور و قصور

‏اگر همیشه بود، منزلم به کوی حسین

محبتش که به دل داشت جا، ز روز ازل

‏همان کشید مرا عاقبت به سوی حسین

شود مشاهده وجه خدای عزوجل

‏کس ار ز دیده دل بنگرد به روی حسین

ز مرقدش همه دم نور حق نمایان است

‏ببین تو نور خدا از رخ نکوی حسین

تفاوتی نکند خلق و خوی آن با این

‏چه خلق و خوی محمد چه خلق و خوی حسین

‏حسین و نام حسینم شده است ورد زبان

‏نباشدم به جهان غیرگفتگوی حسین

دعای جن و ملک مستجاب خواهد شد

‏اگر دهند خدا را قسم به موی حسین