خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ای کوی تو، کعبه ی خلایق‏

طالع ز رخ تو، صبح صادق

‏ای پایه منبرت فراتر

از کرسی هفت چرخ اختر

تا نام ز ماه و مهر بوده است

خاک در تو ، سپهر بوده است

گفته‏ است خرد، بس آفرینت

صد ها چو «هشام»، خوشه چینت

‏گردش، ز فلک، اشاره از تو

استاد خرد، «زراره» از تو

چون «مومن طاق» از تو آموخت‏

لب بر لب هر چه مدعی دوخت

‏اندیشه هر آن چه بود مجمل‏

بشنید مفصل از «مُفضّل»

گر طالع «بُختری» خجسته‏ است‏

در حلقه‏ ی درس تو نشسته ا‏ست‏

کی مکتب تو، نظیر دارد؟

صدها چو «ابوبصیر» دارد

تا مشعل علم، «جابر» افروخت‏

بس نکته، خرد که از وی آموخت‏

شد شهره به دهر، مذهب تو

«حمران» و «ابان»  و مکتب تو

فانی نه،  که جاودانه‏ ای تو

دریایی و بیکرانه‏ ای تو

...

ای مذهب تو شهید پرور

ای مکتب تو «مفید» پرور