متن نوحه در ادامه ی مطلب
تو صدات دعوت و شرمنده از این تاخیرم
تو هیاهوی زمونه با خودم درگیرم
نفسم خس خس برگاست که زیر پا مونده
هوای دنیا چه سنگینه دارم می میرم
باید اول دلُ پیش قدم کنم
باید این فاصله ها را کم کنم
تا تو یک بار منو قابل بدونی
بتونم پرچمتو علم کنم
میره هر کس که دلش رفتنیه
تو دلش رازای ناگفتنیه
شب جمعه حَرمش دیدنیه دیدنیه
یه شکسته پرمو تو هوس پروازم
بی صدا موندم و شد بغض گلو آوازم
حالا که از حرمت دورم و نزدیک غمم
یه حرم تو دلم از جنس غمت می سازم
اومدم تا که برات گریه کنم
بغض این ده شب همراهمه تا
واسه خشکی لبات گریه کنم
دل من وقف هوای حرمه
همیشه سائل لطف و کرمه
شب و روز گریه برای تو کمه بازم کمه
میره هر کس که دلش رفتنیه
تو دلش رازای ناگفتنیه
شب جمعه حَرمش دیدنیه دیدنیه
واسه خشکی لبات عمریِ که می بارم
می بارم تا کمی از بار غمت بردارم
میشه بارونی هوای چشمای دور از تو
دلمو تا که به دست غم تو می سپارم
باید اونقدر بشینم به پای تو
تا بتونم که بشم فدای تو
همه ی درد و غمت برای من
آقاجون اشک چشام برای تو
توی روضه ات نوکرت پر میگیره
رخصت از حضرت مادر میگره
دوباره گریه رو از سر می گیره
میره هر کس که دلش رفتنیه
تو دلش رازای ناگفتنیه
شب جمعه حَرمش دیدنیه دیدنیه
تو ماه دل آرایی
ارباب دو دنیایی
ما مجنون تو لیلایی
به به به چه اسمی داری
تو حیدر تو زهرایی
تو مولا تو آقایی
ما تشنه تو دریایی
به به به چه اسمی داری
شعر زمزمه ی پایانی:
دو خورشید جهان آرا
دو قرص ماه و دو اختر
دو شایسته دو وارسته
دو دردانه، دو ریحانه
دو نور دیده در دیده
دو روح و روح در یک پیکر
حسین مظلوم حسین مظلوم
حسین مظلوم حسین مظلوم
