خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

چتر را می بندم و روی زمین می ایستم

زیر باران امام اولین می ایستم

اذن می خواهد به ایوان نجف داخل شدن

بین صف پشت سر روح الامین می ایستم

تا مگر من را ببیند شمس چشمان علی

کاهم و تا مرگ زیر ذره بین می ایستم

جسم و جانم جملگی قربانی دست خدا

تا ابد پای امیرالمومنین می ایستم

سرزنش عزم مرا چندین برابر می کند

میخم و سرشار عزمی آهنین می ایستم

می روم پای پیاده از نجف تا کربلا

من برای مِی شدن تا اربعین می ایستم

هر که پامالم کند مرگش فراخواهد رسید

مثل مین با مسلمین من پای دین می ایستم

إنّ فی حَبل الوَتین نبضٌ أُسَمّیهِ  الحسین

تا قیامت با همین حبل المتین می ایستم

هرکجا نام حسین آید وسط خواهم گریست

هرکجا نام یل ام البنین می ایستم