خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

شد فدک ، بعد از پیمبر ، کفر و ایمان را محک

کرد رسوا خویشتن را دشمن از غصب فدک

فاطمه ، لطف خفی ، روح نبی ، جان علی است

آن که ذکر خیر او باشد همه ورد ملک

عالم از ام ابیها نور هستی چون گرفت

دارد او بر گردن خلق جهان حق نمک

حضرت صدیقه ی اطهر ، نمی گوید خلاف

کذب قول آن منافق هم ، ندارد هیچ شک

صحبت از ارث و وراثت ، خود کمال ابلهی است

پیش بانویی که مهر او سما است و سمک

از نبی گیرم ، نماند ارث بر فرض محال

حق ذی القربای پیغمبر ، نبود از ما ترک

مردکی ، مردم فریبی ، با ریایی ، بی حیا

آن که اندر مکتب شیطان بود شاگرد یک

شد سراپا مست دنیا ، زد به عقبی پشت پا

نام خود در لوح اعدای محمد کرد حک

با دروغ و ظلم بهتان بست باب علم را

باطل آمد جای حق چون دید حق را بی کمک

وای در محراب قدس و منبر طاها نشست

خائنی پست و منافق با دو صد دوز و کلک

جلوه گر صبر خدا ، تیغ ید الله در نیام

رفته خیر المرسلین و مرتضی مانده است تک

در چنین دور خطرناک و زمان فتنه بار

نطق زهرا کرد رسوا خائنان را یک به یک

جسم او چون گوهری بشکست و پنهان شد به خاک

در پی او سال ها بیهوده می گردد فلک

قبر زهرا مخفی و قبر امامان در بقیع

لیک در بیت محمد آن دو غاصب مشترک

در لهیب عشق و غیرت سوزد و گوید حسان

العجل یا حجت المهدی ، یدالله معک