خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

از دو گلدسته تا دو گلدسته سیصد و سیزده قدم با تو

من پر از رفت و آمدم هر روز در مسیری که می رسد تا تو

از مسیری که سمت صحرا خشک تا مسیری که سمت دریا خیس

چقدر خیره مانده سمت تو آب ، چقدر خیره ای به سقّا تو

قسمت این بود که مسافر ، نه ! قسمت این بود تا کبوتر ، نه ! 

شاید اصلا قرارمان این بود که به هر شکل ممکن ... اما تو

قسمتم را خودت ورق زده ای ، تک نوشت مرا نوشته ای و

قسمت این شد که بی سرت باشم مثل روزی که روی نی ها تو

ای زیارتگه خدا حرمت از عبادت هدف زیارت توست

لا اله به جز خدا - از من . از خدا - لا اله الا تو -

از دو بیتی گذشته کار دلم ، غزل آلوده ام نگاه تو را

هر کجا بنگرُم تو را بینُم ، گر به صحرا و گر به دریا تو

کودکم داشت قبل از این یک شب ، خواب می دید التماسش را

زیر لب کودکانه می گفتت : روی چشمام بزار پاهاتو

بوی سیب تو در هوا پیچید ، خواب در کودکم شکوفا شد

رفت و برگشت از دبستانت ، آمد و خواند : آب ، بابا ، تو

رعد و برقی نبود اما باز مشق شب های کودکان آب است

همه شب وقت گفتن املا پشت تصمیم خیس کبری تو

مرد با اسب ... نه   عوض شده درس ، اسب بی مرد آمد از صحرا

چقدر جلوه کرده ای بی سر ، وسط سوژه های انشا تو