خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

صحبت از دستی که رزق خلق را می‌ داد شد

هر کجا شد حرف از بانو ، به نیکی یاد شد

گردش تسبیح او افلاک را تدبیر کرد

از پر سجاده‌ اش روح‌ القدس ایجاد شد

او که جای خود ، گلوبندش اسیر آزاد کرد

حُر هم از یُمن ادب بر نام او آزاد شد

روضه‌ ی رضوان ، رضای حضرت صدیقه است

از گل سرخ لباس او ، فدک آباد شد

معنی نازک برای روضه‌ اش آورده‌ ام

وقت پروازش پرستویی اسیر باد شد

با پر زخمی دعاگوی شب همسایه بود

دست او روزی‌ رسان خانه‌ ی صیاد شد

این در آتش گرفته نیز حاجت می‌ دهد

این در آتش گرفته ، پنجره فولاد شد

روضه‌ ی مظلومه ، بعد از رفتنش مکشوفه شد

تا مصیبت‌ خوان کوچه صورت مقداد شد

بعد پیغمبر اگر چه با تبسم قهر بود

لحظه‌ ای با دیدن تابوت ، زهرا شاد شد

طعنه‌ ها ، او را عروس خانه‌ ی تابوت خواند

قاسم او نیز زیر سنگ‌ ها داماد شد

اشک‌ هایش گاه می‌گوید حسن ، گاهی حسین

گریه‌ های آخرش موقوفه ی اولاد شد

مریم آمد تا شریک گریه ی کوثر شود

روضه ی او کاف و هاء و یاء و عین و صاد شد