خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

دور ، دور قدرت قابیل بود

 کار و کسب عاشقی تعطیل بود

  دشنه ی شرک و پلیدی تشنه

 خون سرخ و پاک اسماعیل بود

 طینت هر کس اسیر تیره گی

 هر زبانی گرم قال و قیل بود

 عزت بت های سنگی ناشی از

 جهل نفس مردمان ایل بود

 حرفی از عیسی و آیینش نبود

 شهر طائف قحطی انجیل بود

  شاعران تنها به فکر سیم و زر

  شعرشان بی وزن و بی تمثیل بود

  بعد از آن فصل زمستان سیاه

  نوبت نوروز عام الفیل بود

  -ایها العالم بشارت بادتان-

  این صدای چاوش جبریل بود  

موسم رقص و سماع موج ها

  موسم مستی رود نیل بود

  موبدان مبهوت حال کائنات

 ذهن شان درمانده از تحلیل بود

  ساحران دنبال سحری چاره ساز

  وردشان بی مغز و بی تاویل بود

  مکه حس می کرد نبض نور را

 خاک سردش سرخوش تنزیل بود

  خشکی دریا شکست کنگره

  خون بهای کشتن هابیل بود

 چنگ می زد هر ملک باشور و شوق

  ماه چون دف در کف جبریل بود

 عرشیان بر طبل عشرت می زدند

 ساز اصلی دست اسرافیل بود

  ریسه بستن دور تا دور فلک

 جلوه ای از ذوق عزرائیل بود

 در جنان پاشیدن نقل ونبات

 دست و دل بازی میکائیل بود

 آخرین یوسف جمال حق رسید

  مه رخی در دامن راحیل بود

  برق چشمانش زلیخا می کشد

  خنده اش لحن خوش ترتیل بود