کشته شد محسن و آنان که تماشا کردند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

کشته شد محسن و آنان که تماشا کردند 

سند تیر به اصغر زدن امضا کردند ! 

بعد پیغمبر اسلام چه ها کرد امت 

که دو تا قامت محبوبه ی یکتا کردند ! 

به بستر فاطمه افتاده و مولا پرستارش | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

به بستر فاطمه افتاده و مولا پرستارش

ببین حال پرستار و مپرس احوال بیمارش

کسی از آشنایان هم به دیدارش نمی آید

بود چشمش به در تا کی اجل آید به دیدارش

نه چون پروانه ام کز سوز غم بال و پرم سوزد | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نه چون پروانه ام کز سوز غم بال و پرم سوزد

من آن شمعم که از شب تا سحر پا تا سرم سوزد

همان بهتر نگردد هیچ کس نزدیک این بستر

که دانم هر کسى آید کنار بسترم ، سوزد

+ یافتم میقات من پشت دَر است | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

یافتم میقات من پشت دَر است 

حفظ «رب البیت» از حج برتر است 

رَمی شیطان کردم از امر جلیل 

تا بگیرم کعبه از اصحاب فیل 

علی که آینه ‌ی روشن خدای تو بود | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

علی که آینه ‌ی روشن خدای تو بود 

همیشه آینه ‌اش روی حق نمای تو بود 

حدیث قدسی «لولاک» معتبر سندی است 

که هر چه کرد خدا خلق ، از برای تو بود 

چه می‌ شد ؟ گر مرا با غربت خود آشنا می ‌کرد | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

چه می‌ شد ؟ گر مرا با غربت خود آشنا می ‌کرد

چه می‌شد سفره ‌اش گر ، گل برای غنچه وا می ‌کرد

چرا می ‌کرد دور از چار طفلش بستر خود را

گل از چه خویش را از غنچه ‌های خود جدا می ‌کرد

بُرد در شب تا نبیند بی‌ نقاب | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بُرد در شب تا نبیند بی‌ نقاب

ماه نورانی تر از خود ، آفتاب

بُرد در شب پیکری همرنگ شب

بعد از آن شب ، نام شب شد ننگ شب

نیمه شب تابوت را برداشتند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نیمه شب تابوت را برداشتند

بار غم بر شانه‌ ها بگذاشتند

هفت تن ، دنبال یک پیکر ، روان

وز پی‌ آن هفت تن ، هفت آسمان

چه غم گر هر کسی از من به جز غم رو بگرداند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

چه غم گر هر کسی از من به جز غم رو بگرداند

مبادا از سرم رو کاسه ‌ی زانو بگرداند

رهین منّت دردم که بنشسته به پهلویم

به بستر ، او مرا زین سوی ، بر آن سو بگرداند

ای شمع سینه سوخته ‌ی انجمن علی | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ای شمع سینه سوخته ‌ی انجمن علی

تقدیر توست سوختن و ساختن ، علی

ای رهبری که منزوی ‌ات کرده جهل خلق

ای آشنای درد ، غریب وطن علی‌

یک گل نصیبم از دو لب غنچه فام کن | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

یک گل نصیبم از دو لب غنچه فام کن 

یا پاسخ سلام بگو یا سلام کن 

ای آفتاب خانه ی حیدر مکن غروب 

این سایه را تو بر سر من مستدام کن 

گل ، بر من و جوانی من گریه می‌ کند | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

گل ، بر من و جوانی من گریه می‌ کند

بلبل به خسته جانی من گریه می‌ کند

از بس که هست غم به دلم ، جای آه نیست

مهمان به میزبانی من گریه می‌ کند

تا علی ماهش به سوی قبر بُرد | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

تا علی ماهش به سوی قبر بُرد

ماه ، رخ از شرم ، پشت ابر بُرد 

آرزوها را علی در خاک کرد

خاک هم گویی گریبان چاک کرد 

نورها ، از پرتو روبند توست | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

نورها ، از پرتو روبند توست 

آفتاب خانه ام ، لبخند توست

دید شرح حال او ناگفتنی ست

ای زبانم لال ، زهرا رفتنی ست

اظهار درد دل به زبان آشنا نشد | ایام فاطمیه | حاج علی انسانی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

اظهار درد دل به زبان آشنا نشد

دل شد ز خون لبالب و این غنچه وا نشد

آن جا از آن زمان که جدا از تنم شده است

یک دم سر من از سر زانو جدا نشد